Κοινωνικά
Επτά γουλιές καφέ!
Εκατομμύρια από εδώ, δεκάδες εκατομμυρίων από εκεί, εκατοντάδες εκατομμυρίων παρακάτω, και όλα αυτά σε ευρώ (σκέψου οι συναλλαγές να ήταν σε … δραχμές, τι νούμερα θα ακούγαμε…) τι να σου κάνει το μυαλό, θολώνει!
Καθώς όμως πίνεις τον καφέ σου, και κάπως έχεις ξαλεγράρει, μπορεί να σου περάσει από το μυαλό η σκέψη:
και δεν κάθομαι να τα προσθέσω ετούτα τα ποσά; Πόσα να είναι δηλαδή όλα αυτά τα πολλά εκατομμύρια…
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Παγωνιά…
Παγωμένος· και ακόμα λίγο πιασμένος.
Λίγο παραπάνω από, απλώς λίγο δηλαδή, αλλά περπατάς.
Σήμερα πάντως ήταν μια καλή χειμωνιάτικη ημέρα. Άξια της εποχής της δηλαδή· εκεί πάει το καλή. Στο ότι ήταν σε αντιστοιχία με την εποχή της.
Με τα σύννεφά της, με τους αέρηδες, με το κρύο της.
Και με την ανάλογη διάθεση να σε στριφογυρίζει.
στις υπέρ του δέοντος μεγάλες ταχύτητες … τα γεγονότα, σου μοιάζουν σαν σταματημένα
Το όνομα στην άλλη άκρη της γραμμής, σαφώς και το θυμόσουν.
Το ότι είχες ανοιχτό λογαριασμό μαζί της, δηλαδή υπόθεση που είχες αναθέσει στο γραφείο της, είχες ξεχάσει.
Για την ακριβεια, δεν είχες καταλάβει καν ότι το θέμα είχε μπει στη γραμμή αναμονής. Νόμιζες ότι είχε σταματήσει τελεσίδικα. Όμως όχι· το θέμα ήταν σε κίνηση.
Προφανώς πίσω από τη χελώνα των υπηρεσιών.
Και μάλιστα έχοντας την κίνηση της χελώνας ως πρότυπο υπερηχητικής ταχύτητας.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
σύμφωνα και παραφωνίες
Αυτό πάλι για το σύμφωνο συμβίωσης, τι είναι; Πώς προέκυψε;
Όλα τα είχε η Μαριορή θα πεις, ο φερεντζές της έλειπε.
Αλλά, τελικά, αποδεικνύεται ότι όχι και αυτός δεν της έλειπε. Δεν της λείπει. Τον φοράει κανονικότατα.
Για να δείχνει πως όχι μόνον έχει κάνει την επιλογή της ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή, αλλά έχει πάρει και τις αποφάσεις της ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
απόντες…
Γονατισμένη στην άκρη του πεζοδρομίου, μπροστά από τη βιτρίνα ενός καταστήματος.
Κεντρικός ο δρόμος. Ο κεντρικότερος αυτής της πόλης.
Κόσμος, όχι πολύς αλλά αρκετός, στα πεζοδρόμια. Βιαστικοί, αργόσχολοι, απλοί περιπατητές· άνθρωποι που κοιτάνε τις βιτρίνες, τους άλλους ανθρώπους, τον εαυτό τους να καθρεφτίζεται στις γυάλινες προθήκες.
Νυχτώνει νωρίς πια.
Τα φώτα, του δρόμου και των καταστημάτων αναμμένα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ξεκίνα από σένα…
Αυτό πάλι που, πολλές τηλεοπτικές εκπομπές, έχουν σαν βασικό τους, για να μην πεις και μοναδικό τους θέμα, το να σχολιάζουν τα γλωσσικά ατοπήματα τηλεοπτικών αστέρων, προβεβλημένων ή λιγότερο γνωστών -λες να θέλουν να τους κάνουν με την έστω αρνητική προβολή γνωστούς;-, πολιτικών και λοιπών μετεχόντων στον δημόσιο λόγο, μάλλον έχει ξεπεράσει τα όρια του ανεκτού.
Ο καθένας και η κάθε μία, αναγορευόμενος σε μεγάλο γνώστη και χειριστή εκ των αρίστων της ελληνικής γλώσσας, δηλαδή θα ήθελε να έχει αυτές τις ικανότητες, αρχίζει την ειρωνία και το δούλεμα, γιατί ο ομιλητής έκανε ένα ή περισσότερα εκφραστικά λάθη. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
καιρός να συνηθίζεις;
Σάββατο σήμερα, και η παρέα, έστω και «κουτσουρεμένη» ήταν εκεί.
Δηλαδή εσύ πήγες και έτσι έγινε … παρέα.
Μη φανταστείς κανέναν υπέρμετρο εγωισμό. Παιχνίδι λογικής και ολίγον φιλοσοφικό είναι αυτό το «εσύ πήγες και έτσι έγινε η παρέα.» Αν δεν είχες πάει βεβαίως οι άλλοι, όσοι τέλος πάντων πήγαν ή θα πήγαιναν, θα ήταν εκεί και θα έκαναν παρέα, αλλά δεν θα ήταν η δική σου, των στιγμών, παρέα· αυτό εννοείς. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
εν ανεπαρκεία …
Δύσκολο να παραδεχτείς ότι σε βρίσκουν σύμφωνο οι σκέψεις τού ιδεολογικά απέναντι, αλλά θα πρέπει να το παραδεχτείς, αν έτσι συμβαίνει.
Και συμβαίνει.
Όχι, δεν είσαι έτοιμος να βάλεις το επίρρημα δυστυχώς. Μπορεί και να μην είναι δυστυχώς.
Μπορεί να έχει έλθει -πολύ θα το ήθελες- η στιγμή, που και οι απέναντι, έρχονται δώθε!
Το κακό είναι ότι οι θεωρητικά και εξ ορισμού ευρισκόμενοι δώθε, έχουν αναχωρήσει για αλλού.
Άγνωστο για πού… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
χύμα καγκελάκια
#Τι σημαίνει να αρχίσεις να γράφεις τα απομνημονεύματά σου;
Δεν είναι δείγμα (έως και … δήγμα) οίησης;
Και παραίτησης;
Γράφεις απομνημονεύματα, όταν έχεις πια βεβαιωθεί -πώς άραγε;- ότι «δεν πάει άλλο». Ότι από εδώ και πέρα τα όνειρα και οι επιδιώξεις, παραχωρούν πλήρως τη θέση τους στις αναμνήσεις· και στην αγωνία της δικαίωσης· και της απόκτησης υστεροφημίας!
Ε, ναι! Αυτό δεν κάνουν όσοι παρουσιάζουν τα απομνημονεύματά τους; Να δικαιωθουν από την Ιστορία, δεν αγωνιούν;
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
τότε … και σήμερα…
Σαράντα χρόνια μετά, είσαι εδώ.
Σαράντα χρόνια πριν;
Στα είκοσι δυο· θυμάσαι;
Σίγουρα θυμάσαι. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τα λέω σε μένα εις επήκοον όλων ... ΙΙΙ 