απόντες…

Γονατισμένη στην άκρη του πεζοδρομίου, μπροστά από τη βιτρίνα ενός καταστήματος.

Κεντρικός ο δρόμος. Ο κεντρικότερος αυτής της πόλης.
Κόσμος, όχι πολύς αλλά αρκετός, στα πεζοδρόμια. Βιαστικοί, αργόσχολοι, απλοί περιπατητές· άνθρωποι που κοιτάνε τις βιτρίνες, τους άλλους ανθρώπους, τον εαυτό τους να καθρεφτίζεται στις γυάλινες προθήκες.
Νυχτώνει νωρίς πια.
Τα φώτα, του δρόμου και των καταστημάτων αναμμένα.
Μερικές βιτρίνες, βιαστικές, φόρεσαν τα χριστουγεννιάτικα.
Βιαστικές;
Από τα ακουστικά φτάνουν στα αυτιά σου  ήχοι τραγουδιών, ειδήσεων και διαφημίσεων.
Κάποια επιχείρηση χαρίζει σε όποιον κάνει τις αγορές του από εκείνη, λέει στη διαφήμισή της, αυτοκόλλητα που μετράνε αντίστροφα τις ημέρες μέχρι τα Χριστούγεννα.
Πώς γίνεται όμως να δίνει κάθε εβδομάδα μια νέα δεκάδα τέτοιων αυτοκόλλητων; Λες η εβδομάδα να έχει πλέον δέκα ημέρες;
Επομένως και από όσο φαίνεται δεν είναι μόνον οι βιτρίνες βιαστικές…
Ή εσύ δεν έχεις καταλάβει πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός.
Τα πεζοδρόμια, όσα έχουν απομείνει -πώς νομίζεις ένας δρόμος γίνεται πλατύτερος; Παίρνοντας κομμάτι από το πεζοδρόμιο για να φαρδύνει ο δρόμος· οι πεζοί λιγοστεύουν, οι εποχούμενοι αυξάνονται. Ακόμα;- φιλοξενούν  τις αυλές των καφέ, που με καταιγιστικούς ρυθμούς, ξεφυτρώνουν παντού.
Μα καλά πόσοι, μπορεί να είναι οι πιθανοί θαμώνες τους, ώστε να επιβιώσουν οικονομικά όλες αυτές οι μικρές επιχειρήσεις των καφέ;
Στον μεγάλο, στον κεντρικώτερο από τους δρόμους της πόλης, η κατάσταση δεν θα ήταν διαφορετική. Και δεν είναι.
Μοντέρνος εξοπλισμός, πρωτότυπα σκευάσματα, άνθρωποι όλων των ηλικιών οι πελάτες.
Νέες κοπέλες, ζευγάρια ερωτευμένων ή διαπληκτιζομένων· η μελαχρινή στη γωνιά σε αναμονή του ετέρου ημίσεως ή άλλου;

Η γονατισμένη κοπέλα στο πεζοδρόμιο δεν θα είναι πάνω από τριάντα ετών.

Δύκολη ηλικία τα τριάντα· σε άλλες εποχές, ηλικία μεσηλίκων.
Τώρα ηλικία ώριμη για να βγει στην αγορά εργασίας, ή να αρχίσει να νιώθει απογοήτευση με την κατάσταση που υπάρχει.
Μετά από σπουδές, ή όνειρα για σπουδές· ύστερα από περιηγήσεις σε άλλες πόλεις ή και άλλες χώρες κι άλλους πολιτισμούς, βγαίνοντας από σχέσεις προδομένες ή χτισμένες με υλικά αμφισβήτησης, ή μένοντας σε σχέσεις με αγώνα -όλες οι σχέσεις χτίζονται με αμοιβαιότητα και κόπο- και χτίζοντας τα όνειρα ψηφίδα ψηφίδα και πολλά ερωτηματικά -ένας γάμος θα βοηθήσει; Είναι ώριμες οι συνθήκες- η συγκεκριμένη ηλικία, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αναβολές ώστε να δεις αν θα κάνεις όσα έχεις σκεφτεί ότι θα πρέπει να ξεκινήσεις.
Όχι ότι είναι αργά, η απλή αριθμητική λέει και σαράντα χρόνια συνεχούς δουλειά να έχεις, στα εβδομήντα θα φτάσεις. Αυτό δεν είναι το μοντέλο που ευαγγελίζονται οι νέοι διαχειριστές των εξουσιών; Δεν είναι όμως και πολλά τα περιθώρια που έχεις φτάνοντς στα τριάντα…

Γονατισμένη, στις πλάκες του πεζοδρομίου, χωρίς να έχει βάλει κάτω από τα γόνατα, έστω ένα χαρτόνι να ακουμπά.
Ευτυχώς που, σε αυτήν την πλευρά, οι πλάκες είναι από εκείνες με τη λεία επιφάνεια.
Σαγρέ γίνονται τα συναισθήματα με τέτοιες εικόνες. Τουλάχιστον σαγρέ.

Πλησιάζεις να φτάσεις κι εσύ στον προορισμό σου.
Από τα ακουστικά φτάνουν οι τελευταίες ειδήσεις.
Λεκτικές συγκρούσεις Κυβέρνησης – Αντιπολίτευσης· καμιά πρωτοτυπία. Νέες επενδύσεις, βγαίνει η χώρα από το μνημόνιο· μεγαλώνει η ανεργία· συνελλήφθη ο επιχειρηματίας…
Δεν μπορείς να μην συλλογιστείς με αφορμή το τελευταίο:
Ναι, να συλληφθεί και να τον χώσουν στο πιο βαθύ μπουντρούμι. Να το πεις· εσύ.
Πώς γίνεται όμως να το λένε όλοι εκείνοι, και ήταν πάρα πολλοί, που έφαγαν από τον συγκεκριμένο ψωμί, πολλές φορές που δεν το άξιζαν, ή κι αν το άξιζαν, σίγουρα ανταμείφθηκαν -καθώς λέει η αγορά, εσύ δεν το ξέρεις- πολύ περισσότερο από τον μέσο όρο των συναδέλφων τους.
Εσύ, ίσως, έχεις λόγο να είσαι θυμωμένος μαζί του, γιατί με τις ενέργειές του, σου χάλαγε το δικό σου ιδανικό.
Το ίσως όμως το εννοείς. Γιατί δηλαδή εκείνος σου χάλαγε το ιδανικό και δεν ήταν η δική σου έλλειψη αγωνιστικής διάθεσης, που ευθυνόταν;
Εκείνοι;

Φορώντας ένα κολάν γκρι, μια ροζ πλεχτή μπλούζα, με το μαλλί τραβηγμένο σε μια πρόχειρη αλογοουρά· τι άλλο θα ήταν από λαδωμένο.
Όχι, δεν πρόσεξες την πρόχειρη από κομμένο χαρτοκούτι πινακίδα που είχε μπροστά της και έγραφε κάτι για δυο παιδιά.
Ούτε το πόσο απλωμένο ήταν το χέρι με την παλάμη μισόκλειστη και στραμμένη προς τα πάνω.

Πάγωσες καθώς είδες την τεράστια κοιλιά!

Δεν ήταν μόνη της η γονατισμένη κοπέλα στις λείες πλάκες του πεζοδρομίου του μεγάλου δρόμου της πόλης.

Κουβαλάει μέσα της μια νέα ζωή…

Όλοι οι άλλοι  απόντες…